Sıradan Bir Gün
Sokağın sonu yıkıntılarla kapalıydı. Ne saklanmak ne de kaçmaya çalışmak
enselerindeki ölümcül pençelerden onları kurtarabilirdi. Büyücü, peşlerindeki
dehşeti yavaşlatmak için kullandığı büyünün etkisinin her geçen saniye azalmakta
olduğunun farkındaydı. Yanındaki savaşçıya çaresiz bir bakış attı. İkisi de
oldukça perişan görünüyordu. Savaşçı bir elinde efsunlanmış satırını hazır
ederken diğer koluna sabitlenmiş kalkanını önünde tutarak gözlerini sokağın
başına dikmiş, nefes nefese ama sabırsızca son savaşının gelmesini bekliyordu.
Büyücü yere oturup bağdaş kurdu.
"Ne yapıyorsun seni ahmak? Uyuklamanın sırası mı şimdi!", diye gürledi
savaşçı, gözlerini kapamış öylece oturmakta olan büyücüyü görünce.
"Kes sesini!", diye yapıştırdı cevabı büyücü ve usulca ekledi transa
geçerken: "Zihnimi toparlamam lazım. Odaklanamıyorum. Bana zaman kazandır
Kasap."
Aslında savaşçının kasaplıktan anladığı yoktu. İki parça pirzola
hazırlamak için bir kilo eti ziyan ederdi kesinlikle ama iş elindeki o satırı
düşmanlarının üzerinde kullanmaya gelince hakkıyla almıştı bu lakabı.
"Zaten ne zaman işe yarayacak olsanız lanet kudretiniz tükeniverir!",
diye huysuzlanıyordu ki sokağın başından gelen hırlamalar ve patırtılar
sözlerini yarım bıraktı Kasap'ın.
Dumanların arasından önce iki devasa suret belirdi ve arkalarındaki bir
çift gözün daha ışıltısı seçildi kolayca. Avlarını tuzağa düşürmüş olmanın
verdiği rahatlıkla acele etmeden yaklaşıyorlardı. Büyücünün attığı yapışkan
örümcek ağları vardı hala tüylerinde.
Et, kemik, pençe ve dişten oluşan üç ölüm taciri, asla
evcilleştirilemeyecek olan üç vahşi avcı; üç kurt adam ilerlemeye devam etti.
Kasap, satırının sapını sıkıca kavradı, ayaklarını sağlamca yere bastı ve
büyücünün önünde koruyucu bir edayla dururken kollarını havaya kaldırıp kudretli
bir savaş narası attı. Haykırış yaratıkların sadece bir göz kırpma süresi kadar
duraksamalarını sağladı ama savaşçının kanının kaynamasına ve gözlerine soğuk
bir bakışın yerleşmesine yetti.
Önce sağındaki atıldı üzerine. Boynunu hedeflemiş jilet keskinliğindeki
pençeleri, kalkanını biraz yukarı kaldırarak rahatça savuşturup, yarım bir
dönüşle ağır satırını yaratığın baldırına indirdi. Yaratık hırlayıp birkaç adım
geriledi. Şimdi rakibine daha bir saygı duyuyormuş ve rakibinin dişli
çıkmasından tuhaf bir keyif alıyormuş gibi bir ifade vardı hayvansı yüzünde.
Hemen ardından saldıran soldaki yaratığı karşılamak içinse kalkanını
siper edip dosdoğru yaratığın bedenine çarptı genç savaşçı ve ikisi de birer
metre geriledi. Arkasındaki büyücüde hala en ufak bir kıpırtı bile yoktu.
Az önce yüzleştiği yaratıklar şimdi yana çekilip daha iri olan bir
tanesine yol açtılar. Tüyler ürpertici bir ulumayla beraber, iki adam boyundaki
yaratık dosdoğru savaşçıya koşmaya başladı. Kaslı ensesinden sarkan uzun
tüylerinin rüzgarda uçuşmasında ve kısılmış gözlerindeki ölümcül parıltıda vahşi
bir güzellik vardı.
Savaşçının savunmayla ilgili yeteneklerini sergilemesinin tam sırasıydı
şimdi. İçinde kalan son kudreti buna odaklanmak için kullandı.
Yaratığın korkunç ağırlıktaki darbesi kalkanını ezip sol kolunu bileğine
yakın bir yerden kırdı. Acıyla yüzü buruşan savaşçı, yine de savunmasını bozmadı
ve bu sayede satırıyla karnını hedeflemiş delici pençeleri durdurabildi.
Yaklaşan ağzı gördüğünde saniyenin onda biri kadar bir sürede, boynunun
sol yanının çok kötü bir şekilde saldırıya açık kaldığını ve açılmış ağızdaki
koca dişlerin de oraya ilerlemekte olduğunu fark etti. Dişler boynuyla buluşunca
hiç olmazsa rakibine son bir darbe indirebilmek için satırını tekrar havaya
kaldırmaya başlamıştı ki, anlaşılmaz bir mırıldanma eşliğinde omzuna dokunan bir
el hissetti.
Gözleri karanlığa alışmaya çalışırken ikisi de yer değiştirme büyüsünün
yarattığı boşluk nedeniyle bir an tekleyen ciğerlerini tekrar nefes almaya
zorladılar. Karanlık, rutubetli bir yerdeydiler.
"Bana borcun iki etti kasap dostum.", diye zar zor konuşabildi büyücü.
"O deli kafanı patlatacak olan cinden seni nasıl kurtardığımı unuttun
herhalde.", dedi savaşçı.
Rahatlamak için büyücünün asasından yayılan zayıf ışığın görüş alanı
içinde etraflarına bakınıp nerede olduklarını anlamaya çalışırlarken, gelen
tıslama ve sürünmelerle birlikte etraflarında zarif ama güçlü yılankavi
bedenleriyle tam altı tane meran savaşçı beliriverdi.
Kobra kafalı meran savaşçılar hiç kıpırdamadan öylece duruyorlardı.
Tedirgin bakışmalardan sonra görüş alanlarına daha ince bedenli ama kesinlikle
daha tehlikesiz olmayan bir dişi meran girdi.
Büyücü, arkadaşına ‘Bana bırak’ der gibi bir bakış atıp öne çıktı ve bir
eliyle gömleğinin içine uzanıp boynunda asılı olan klan madalyonunu tutarak
herkesin görebileceği bir şekilde havaya kaldırdı.
"Bizler ‘Arzın Çocuklarıyız’! Tıpkı bizler gibi sizlerin de arzın
çocukları olduğunuzu biliyor ve mevcudiyetinize saygı duyuyoruz.", dedi ve
hafifçe eğilerek selam verdi.
Dişi merandan yalnızca savaşçılarından birine kısa bir bakış şeklinde
tepki geldi ve tavandaki sarkıttan düşen bir su damlası yere ulaşana kadar iki
insanın başları bedenlerinden ayrılmıştı
Konu: İKV Hikayeler 
Cuma Ocak 23, 2009 2:58 pm
